Orka's... orka's everywhere!

We zijn deze ochtend rustig opgestart, mede vanwege het slechte slapen en omdat we nog wilde profiteren van een warme douche, maar ook omdat we opnieuw een walvissentocht wilden doen en deze pas eind van de dag zou plaatsvinden. We moesten dus ook nog een activiteit voor die ochtend en middag verzinnen. Op de camping bleek de start van een trail te zijn, de Blinkhorn trail, een door vrijwilligers gemaakte wandeling dwars door weer zo'n stokoud bos, een heuvel op naar een spectaculair uitzichtpunt. Dus we verlieten ons kampeerplekje en parkeerden de auto een paar meter verderop, alsnog op de camping maar bij de bordjes die aangaven dat hier de trail begon. Die gingen we lopen. En klauteren. Door en over beekjes, over loopplanken, over rosten en omgevallen boomstammen. Het viewpoint was inderdaad prachtig, dat vonden ook veel andere toeristen die de wandeling hadden gedaan. Er waren orka's van veraf te zien! Volgens mensen die hier vaker waren geweest liep de trail, voor gevorderden althans, door naar de lighthouse. Dat leek ons wel wat, hoewel ik ook hier weer erg gespannen was voor mogelijke ontmoetingen met groot wildlife, dus we vervolgden onze wandeling en klautertocht richting de vuurtoren. Dat bleek onhandig. Het was te inspannend voor mij, teveel klimmen met een pijnlijke heup, teveel spanning in verband met de beren, bovendien gleed ik op den duur uit en ging ik op m'n muil, bezeerde ik mijn scheenbeen en uiteindelijk besloten we dus maar om eerder om te keren. We moesten immers ook nog terug, en op tijd bij de tour zijn die we hadden gereserveerd. Helaas hebben we de lighthouse dus niet gehaald, want het was wel een hele mooie wandeling door een prachtig bos, niet met veel vogels maar wel met uitzicht op de orka's dus en bovendien vond Matthijs een banana slug, een geelgekleurde naaktslak waarover we eerder op een bord hadden gelezen dat deze toch wel 20cm lang kan worden.
Eenmaal terug waren we doorweekt. Niet van de regen maar van de hitte en spanning. We waren toe aan een douche. Aangezien we nog steeds op de camping aanwezig waren konden we eenvoudig schone kleding en een handdoek meenemen naar het douchegebouw om nog een stiekeme douche te nemen. Vervolgens hebben we op dezelfde plek achter de auto ook nog geluncht met een restje opgewarmde spaghetti van gisteravond en soep.
Inmiddels was het alweer tijd om richting de haven te gaan waar onze volgende whale watching tour zou starten. Het schattige haventje van Telegraph Cove werd omringd door oude huisjes op palen en bestond verder uit houten steigers waarop vissers hun zalmen stonden schoon te maken, waar natuurlijk veel meeuwen bij toekeken die hoopten op een hapje. Ook was er een restaurantje, koffiebarretje, en een winkel waar er ons ook voor de tour moesten melden. Ondanks de douche en de frisse kleding was ik nog steeds kapotmoe van de inspannende wandeltocht, dus we kochten gauw een kop koffie terwijl we op de steiger konden wachten op de tour, net als alle andere mensen die dezelfde tour zouden doen. Er waren stoelen neergezet waarop je uitzicht op het haventje en de kalme zee had en gelukkig was het nog steeds heerlijk weer. Een grappige hond liep hier los in het winkeltje en in de haven, die hoorde vermoedelijk bij de tour operator. Toen het eenmaal zover was kregen we op diezelfde steiger wat veiligheidsinstructies van de grappige, oude kapitein en twee meiden, (ex-)biologiestudentes die als bijbaantje deze tours deden. Gelukkig hoefden we dit maal geen pakken aan maar mochten we gewoon aan boord mits we zouden kijken waar de zwemvesten lagen. Dat deden we en toen konden we vertrekken. Al heel snel zagen we dezelfde rugvinnen als die we eerder die dag van bovenaf, vanaf het viewpoint hadden gezien. En hoe dichterbij we kwamen, hoe meer orka's we zagen! Ook een keer een hoofd en fluke staarten... Heel gaaf. Een iets te enthousiaste Amerikaanse slaakte steeds een gilletje bij het zien van de orka's. Verder hing de kapitein af en toe een microfoon in het water om ook de geluiden van de walvissen te laten horen, maar ze hielden zich helaas vrij stil. Op den duur hadden we zoveel foto's gemaakt en zoveel orka's gezien dat het wel even goed was. Bovendien stond de zon inmiddels heel laag en er stond een windje op het water, en werd het snel koud aan boord. Binnen mocht je een kopje koffie of thee tappen en een koek of een zakje chips pakken en zelf je geld in een bakje doen. Dus we kochten heerlijke warme drankjes en konden toen weer even naar buiten. Inmiddels voeren we ook weer langzaamaan terug en zou er nog een uitleg over de walvissen komen van één van die biologiemeiden. Toen ze daar ongeveer mee klaar was ging ik nog even plassen, maar net toen ik op de wc zat werd er omgeroepen dat er bultruggen in de buurt te zien waren! Dus daar koerste de kapitein nog even op af zodat we nóg meer foto's van walvisruggen konden maken.
Terug in de haven waren we koud, moe en hongerig. Daarom wilden we niet direct gaan rijden, we hadden al besloten om nog even uit eten te gaan bij het restaurant in de haven. We stapten van boord en ik zag in de schemer een spannend beest op een steiger zitten ter grote van een flinke kat. Ik benoemde het tegen Matthijs maar bestede er verder weinig aandacht aan. Ook zagen we de hond die we eerder die dag hadden gezien, nu heel zen op de steiger zitten terwijl hij naar het water staarde. De havenhond! Toen we een tafeltje in het restaurant toegewezen hadden gekregen, hoorde ik iemand zeggen dat er otters in de haven zaten die er stukken vis zaten te eten! Matthijs ging er toch nog even kijken met z'n camera, terwijl ik op onze bestelling wachtte. Naast het restaurant op de steiger werd gebarbecued. Je kon dan ook verdergevangen vis van de grill bestellen, maar dan moest je het zelf halen. Wij hadden iets eenvoudigs van de kaart gekozen. 
We moesten daarna nog zo'n 3 kwartier rijden naar een gratis campground in de buurt van Port Hardy. Daar kwamen we in het donker aan en aangezien we ook in het donker zouden vertrekken hebben we er eigenlijk niets van gezien. De wekker stond vroeg, want de volgende dag zouden we naar het noorden varen.