De grens over, het land van de zwarte bergen in

De volgende dag was het wederom zonnig en warm, zo'n 28 graden... We besloten dat we rustig aan zouden doen, en de zwembroek bovenin te tas in te pakken. Zodat we konden plonzen zodra dat kon. Misschien in Herzeg Novi? Eerst maar eens goed insmeren en op de fiets, op naar de grens! 

De route door zuid-Kroatië naar de grens was fantastisch mooi. We reden over heuvelachtige rustige weggetjes dwars door een groene vallei met veel wijngaarden en andere fruitbomen en cipressen en zonnebloemen en stroompjes. En héél veel zwaluwen die over de weg scheerden om vliegjes te vangen. Soms leek het net of ze met ons mee vlogen. Het was wel meteen al goed warm. Veel smeren dus onderweg (en dat ene stukje dat je dan vergeet ben je dan ook direct verbrand).

We waren nog niet heel ver maar wel snel al heel dorstig, en de biertjes die we in onze tas hadden zitten waren nu nog koud... En te zwaar. Dus we besloten al gauw op een mooi plekje onder een boom te stoppen waar we even zouden uitrusten, smeren en een slok zouden drinken. We zaten er net 10 minuutjes, of er kwam een local naar ons toe. Een tandeloos wijfie. Waarom? Om ons vijgen en meloenen toe te stoppen! Zo schattig. Ze zag ons kennelijk zitten uitrusten onder de boom voor haar huis en dacht: zo, die kunnen wel wat gebruiken! "Sie haben gut arbeitet" zei ze erbij. Zo schattig, bijzonder en best welkom die heerlijke verse vijgen. Maar vooral was de ervaring in z'n geheel zo bijzonder!

We reden door maar kwamen steeds allemaal mooie plekjes tegen waar we toch weer even moesten stoppen voor een foto. En nog meer factuur 30 op de neus moesten smeren.

Uiteindelijk arriveerden we bij de grens, waar we besloten aan te sluiten in de rij van de auto's. Dit voelde een beetje gek en spannend, maar voor de douanier was er niets aan de hand. Nadat we onze paspoorten lieten zien mochten we gewoon door. Dus wij in jubelstemming: we zijn in Montenegro! Jee! En toen was daar ineens wéér een bordje van de douane... Grensovergang 2..? Kennelijk waren we dus even in niemandsland geweest. Ook bij de tweede grensovergang kregen we een stempel in ons paspoort. En toen...

Toen waren we in Montenegro! Vanaf daar was het een stukje over de snelweg downhill met uitzicht op de baai van Kotor. Bij het eerste benzinestation hebben we weer even de bandjes gecheckt, wat lucht erbij gedaan en extra water gekocht. En met euro's afgerekend! Ook leuk want we voelden ons op verre vakantie, en nu voelde Europa toch ook weer een beetje als thuis.

In het megatoeristische oord Herzeg Novi hebben we geluncht, de dikke mensen op het strand bekeken, gepind omdat we contant moesten betalen, en tenslotte hebben we een loeizware tocht naar Risan gemaakt. We wilden per se de drukke weg langs de baai ontlopen/afsnijden waardoor we een stuk van 20km over een berg heen moesten, veelal onverhard, rotsig, zanderig en waanzinnig steil. Soms moesten we echt lopen om de fietsen met moeite naar boven te duwen. We beloofden onszelf "drop op de top" om de moed erin te houden. Op die manier pakten we deze dag 1500 hoogtemeters.

Na deze barre tocht over de bergketen kwamen we de laatste 10km op prachtig asfalt terecht, helemaal onderlangs de baai. Wat een verademing: eindelijk weer vlak fietsen, het was ook eindelijk ook wat koeler, heerlijk in de hogere versnellingen en met uitzicht op een door zonsondergang verlichtte baai. Daar waren we ook wel echt aan toe want dit was een behoorlijke ordeal geweest.

Eenmaal in Risan vonden we vrij gemakkelijk ons onderkomen, er was alleen geen eigenaar te bekennen. Wel een groep Hongaarse motormannen die er ook te gast waren, die ons reuze hartelijk ontvingen met wodka, bier uit grote plastic 4L flessen en grote verhalen over hun biker ervaringen. Heel bizar allemaal en grappig. Eentje heeft ons naar het enige leegstaande appartement gebracht en daar zijn we maar gaan douchen en een wasje gaan doen. Te moe om nog naar het dorp te gaan hebben we avondgegeten met onze Kroatische gift: een honingmeloen, en met een zakje nootjes, een mueslireep, een snickers en oploskoffie.

Aan deze tafel op het binnenplaatsje werden we ontvangen door een groep motormuizen met veel drank en sigaretten.