Je fiets mee in het vliegtuig

Op 11 augustus sleepten we onze zorgvuldig ingepakte fietsen ruim op tijd naar Schiphol, waar bleek dat we ze bij nader inzien toch in fietsdozen hadden moeten doen voor het vervoer. Balen, want we dachten zo goed voorbereid te zijn en ons zo goed te hebben ingelezen op internet. Maar de dames bij de balie waren onverbiddelijk. De fietsen moesten in dozen, anders mocht het gewoon niet mee. Dus we moesten halsoverkop dozen gaan kopen en de fietsen ter plekke alsnog inpakken.

Zo gezegd, zo gedaan. Toen de fietsen eindelijk goed ingepakt en achtergelaten waren bij de odd sized bagagebalie, konden we ontspannen. Niet lang daarna stegen we op en lieten we een bewolkt Nederland achter ons.

Eenmaal op Dubrovnik geland kostte het in elkaar zetten van de fietsen best veel tijd en het trok bovendien reuze bekijks, erg grappig. Pal naast de bagageband openden we onze fietsenwerkplaats om de fietsen rijklaar te maken, door de banden op te pompen, het stuur recht te zetten en met de speciale lichtgewicht pedaalsleutel de trappers weer correct te monteren. Mijn vader zag de foto's en vroeg zich bezorgd af: "Dus jullie moesten de trappers weer te monteren (rechts/linkse draad) en het stuur rechtzetten, de wielen monteren, waarschijnlijk ook het zadel, de remmen en banden controleren.... Hoop dat ketting mocht blijven met derailleur helemaal op kleinste versnelling? Het betekent ook dat je gereedschap bij je moet hebben. Hebben jullie iets lichts of combi kunnen vinden zoals midden soort baco? En een dunne steeksleutel voortrappers, of inbus?" Maar hij kon trots op me zijn, want ik ben een dochter van m'n vader: ik had een multitool bij me met inbussleuteltjes, inderdaad voor het stuur, we hebben een pedaalsleutel nr15 gekocht, ik heb altijd een mini fietspompje... én een handig vriendje met nog meer gereedschap. Bovendien hadden we er best lol in met z'n tweetjes.

De verpakkingen van de fietsen konden we helaas niet op het vliegveld achterlaten: voor die kartonnen dozen waren geen kluisjes te vinden noch welwillende winkel- of baliemedewerkers die ze voor ons wilden bewaren. Dus helaas moesten we die achterlaten. Maar de fietshoezen konden plat opgevouwen mee in onze rugzak, dus we besloten dat we dan voor de terugweg met beperkte middelen maar heel creatief aan de slag moesten gaan.
 
Gelukkig reden de fietsen weer als een trein. En hoe leuk was het om gewoon direct vanaf het vliegveld te kunnen wegfietsen! De eerste kilometers waren ook meteen al heerlijk. De zon scheen, er lag prima asfalt en de weg naar ons eerste onderkomen was vooral downhill. Wel over een soort provinciale weg, maar we hadden van tevoren al tegen elkaar uitgesproken dat we geen fietspaden konden verwachten. Gelukkig hield het verkeer netjes rekening met ons.

Ons onderkomen was relatief dichtbij het vliegveld. Villa Bingo in Cavtat hadden we via AirBNB gevonden. Een accommodatie met een twijfelachtige naam, maar het zou een zwembad hebben en het zag er op de plaatjes en volgens de beoordeling verder prima uit. Op Google Maps bleek het echter totaal niet te vinden. Terwijl we rondfietsten en -liepen, voorbijgangers aanspraken en naar bordjes zochten waar het misschien op zou staan, begon het me te dagen dat de jongen waar we bij boekten inderdaad had geschreven dat we maar even moesten bellen na aankomst. Gelukkig bleek het daarna toch snel vindbaar. Villa Bongo was een keurig appartementencomplexje mét zwembad inderdaad en de eigenaar was een vriendelijke man. De fietsen mochten in de schuur en de eigenaar toonde ons een kleine, schone kamer met keukenblokje. Erachter zat een zwembad en er was tevens een barbecue te vinden. Het was kortom allemaal prima in orde. 

In de buurt vonden we een plaatselijk supermarktje waar we een welverdiend biertje kochten en wat ontbijt, om vervolgens al meteen een eerste plons in het zwembad te doen met geweldig uitzicht op de zee en biertje in de hand. Daarna zouden we uit eten gaan.

Dus even later sprongen we weer op de fiets, om die avond beneden aan zee een volledige zeebaars met z'n tweetjes te verorberen. Heerlijk was dat, die vis had in een braadslee liggen badderen tussen de knoflook, ui, gekonfijte citroen, ovenaardappelen, courgette, tomaatjes. Werkelijk verrukkelijk.

Het was nu al een geweldige vakantie, en dan zijn we er nog geen dag...