Een uitrustdag met een spannend einde

Na dit eerste nachtje op de Beaumont Campground hadden we eigenlijk een beetje een rustdag nodig. Aangezien het ook een beetje bewolkt was, kwam dit eigenlijk prima uit. Ik ging de was doen waardoor Matthijs tijdelijk geen lange broek had en lekker in bed heeft liggen lezen. Ik heb ook heerlijk lopen vogelen met m'n telefoon, camera en foto's. 

Tegen het eind van de middag kwam de zon door en besloten we dat we er misschien toch ook nog even uit moesten. Misschien misten we wel heel veel als we niet even waren gaan kijken bij Fraser Lake. We besloten een klein wandelingetje te maken in een willekeurige richting, dat uiteindelijk toch redelijk een lange wandeling werd. Eerst kwamen we langs een klein dorpje - het was ons niet duidelijk of het vakantiehuisjes waren (wat ik dacht), of dat er daadwerkelijk mensen woonden (wat Matthijs dacht). We keken op Google Maps om een eindpunt te bepalen van deze wandeling en besloten tot de brug over het stroompje te gaan en dan weer terug. Onze wandelroute begon over een onverhard pad maar liep al gauw over een beetje een saaie, gewoon geasfalteerde weg, langs een aantal huizen, sommige verlaten, bij anderen kwam een blaffende waakhond tevoorschijn, er was een school en we passeerden een klein tankstationnetje. Misschien toch wel een omgeving waar echt gewoond werd, bedacht ik me tijdens het lopen. We zagen steeds meer zwerfafval liggen. Dit was nieuw, eerder zagen we vooral een brandschone berm. En waarschuwingsbordjes langs de weg over hoe hoog de boete wel niet was als je je zwerfafval achterliet. Hier dus niet. Voor de zekerheid hadden we natuurlijk onze camera's bij ons, maar in tegenstelling tot wat we allemaal eerder hadden gezien leek dit niet zo'n enorm mooie omgeving.

Tot we uitkwamen bij de brug, die eigenlijk twee bruggen bleek te zijn. De bruggen, één voor auto's en een oude voetgangersbrug, liepen over een stroompje dat uitmondde in Fraser Lake. Op de voetgangersbrug stonden diverse vissers in de avondzon. Dat maakte alvast een prachtig plaatje, zo in de avondzon! We liepen wat voorzichtig in die richting, met elkaar overleggend of we het konden maken om ze op de foto te zetten. Al gauw kwam een nieuwsgierige vrouw die kennelijk bij die vissers hoorde op ons af om een praatje te maken. Ze zagen de camera's om onze nek bungelen en vroeg wat we kwamen fotograferen hier. We vertelden dat we zo onder de indruk zijn van de Canadese natuur en dat we bijvoorbeeld graag vogels op de foto zetten. Nou, zei ze, dan kan je je hart ophalen, want hier woont zowel een paartje visarenden (ospreys) als even verderop een Amerikaanse zeearend (bold eagle)! We keken in de richting waar ze naar wees en verdomd... Daar zat een visarend in een boom! Wow..! Deze beesten hadden een strategische plek gekozen om te gaan wonen. Uit het riviertje hier haalden de vissers dag in, dag uit, enorme zalmen en de visarenden konden hun buik vol eten aan de resten vis die weer terug in het water werden gegooid. We zagen het de vissers nu ook doen. Gigantische zalmen haalden ze omhoog, die ter plekke, op de brug, werden schoongemaakt. Een erg sfeervol geheel, hoewel het wel erg ongewone Canadezen waren met een beetje een raar dialect die daar stonden te vissen (ze deden een beetje denken aan een soort indianen. Later heb ik dit opgezocht en in dit gebied bleek inderdaad een uniek volk te wonen: de Nadleh Whut'en. De meeste leden van deze gemeenschap wonen in de plaats Nadleh, dat ligt aan de oevers van de rivier de Nautley (Nadleh), tussen het Fraser-meer en de Nechako-rivier. Precies waar we waren dus!). Helaas vloog de osprey net weg toen we aankwamen, dus na wat mislukte pogingen om er een plaatje van te schieten, besloten we al gauw om dan maar in die andere richting te wandelen en die zeearend te spotten voordat de zon onder zou gaan. We liepen de hoek om, de bosjes in, richting Fraser Lake waar we inderdaad een groot nest vonden maar geen zeearend. Wel vond Matthijs een schattig klein, geel vogeltje waar hij even z'n best op heeft staan doen. Mij lukte het niet om deze piepevoog te fotograferen, sterker, ik moest in stealth modus, anders zou ik Matthijs' fotomomentje verpesten. Maar toen hij klaar was heb ik toch nog wat mooie foto's van de avondzon op het meer geschoten. We liepen nog een keer terug naar de bruggen en de vissers in de hoop daar nog een keer de visarend te zien, maar dat mislukte ook. We schoten nog wat foto's van de vissers (op de brug én in het water) en besloten ter plekke dat we de volgende ochtend maar moesten terugkeren met de auto. Bij een mooie zonnige ochtend konden we dan uitgebreid los gaan op de visarend. Hopelijk.

Op de terugweg liepen we nog via het tankstationnetje, waar we een paar boodschapjes deden en onszelf trakteerden op ijsjes. Bij de kassa vroeg ik om een extra plastic zak en beide zakken hebben we op de wandeling terug naar camping tot de nok toe gevuld met zoveel mogelijk bermafval als we konden vinden, om dit bij de camping in de container te gooien. Bij de auto-wasstraat, waar ook de containers waren, hebben we onze handen gewassen. Inmiddels was de schemering ingevallen. We hebben nog snel een hapje gekookt en zijn toen in bed gedoken, uitkijkend naar de volgende ochtend. Zouden we die roofvogels mooi op de foto krijgen...?