Een boottochtje naar heel veel watervogels

Vanochtend stonden we vroeg op om om 7u in een bootje te kunnen stappen, samen met 2 Griekse meiden en de Montenegrijnse bootpiloot ("I'm a sailor!") om in deze soort van mega-Biesbosch te gaan varen. Tijdens een prachtig ochtendgloren, maar helaas met niet zo'n stil buitenboordmotortje. We begonnen met héél veel doodnormale meerkoetjes, futen, reigers en meeuwen, maar zagen ook andere gekke watervogels en uiteindelijk ook 2x de ijsvogel..! Eén keer zag ik een blauwe flits wegschieten, en een keer zagen we 'm allebei in een boom. Die andere mensen aan boord hadden overigens geen idee waar wij nou zo van in paniek raakten. Wel waren ze erg aardig.

Eenmaal terug kregen we hotel-ontbijt en vanmiddag hebben we het rustig aan gedaan, beetje uitrusten van de vele inspanningen en spannende avonturen so far. En zorgen voor verslaglegging!

Inmiddels kunnen we wel stellen dat dit een waanzinnig mooi land is. Wij zijn fan! De ruige natuur is geweldig, de mensen zijn verrassend aardig steeds, en relaxed, maar met een slechte muzieksmaak. De meeste jongeren spreken redelijk tot goed Engels, maar vanaf 40-50 jaar eigenlijk niet (eerder Russisch als tweede taal en soms wat Duits), men is vrij welvarend, drinken is de nationale hobby van sochtends vroeg tot savonds laat. We zien of merken weinig van religieuze uitingen. Verder is alles nog vrij puur hier! Qua toerisme nog niet zo ontdekt. Er ligt gelukkig niet overdreven veel zwerfafval in de berm, maar recycling doen ze niet aan. Het is een vruchtbaar land, waarschijnlijk omdat het op juli en augustus na veel schijnt te regenen hier, het land heeft weinig infrastructuur, maar het is ook klein en de hoofdwegen die er liggen zijn prima, net als de treinen. De grote weg is wel wat griezelig soms met de fiets, en off-road is dit land eigenlijk geschikter voor mountainbikes. Loodgieten kunnen ze hier niet (zoals overal ter wereld), en het land heeft een beetje tegenvallende keuken.

Omdat we de volgende dag de trein van 5.40u wilden halen, besloten we tegen de avond alvast uit te checken en in te pakken. Als alles goed zou gaan met de fietsen in de trein, zouden we dan ca. 8u in Kolasin arriveren, 100km naar het noorden en 900m hoger dan zeeniveau. Het plan was daar vroeg in te mogen checken bij het hotel, om ons voor te bereiden op overmorgen, want dan zou weer zo'n heftige klim door een nationaal park volgen. Dus vroeg naar bed deze avond...