Wildkampeermissie: geslaagd!

27 augustus 2017 - Campbell River, Canada

Dit was alweer het laatste nachtje bij de Long Beach camping, en tevens onze laatste momenten aan deze heerlijke westkust van het eiland. Eerst heeft Matthijs weer een verrukkelijk ei gebakken. De Steller's Jays en raven om ons heen kregen ook wat brokjes voor een foto in return. Na het afwasje, het weggooien van het afval en nog iets uitzoeken met de WiFi bij het restaurant, zijn we vertrokken voor een lange rit van ca. 275km terug naar het oosten en verder richting het noorden. Toen we langs het daadwerkelijke strand genaamd Long Beach reden besloten we spontaan te stoppen. Toch nog even een kijkje nemen bij de zee! Wat een prachtig, langgerekt en wijds zandstrand! Er hing geweldig mooie ochtendnevel verderop en op de branding werd hier en daar gegolfsurfd. We hoorden echter vogeltjes in de dichte begroeiing tegen de "duin" dus bleven daar nog even rondhangen, toen Matthijs een eekhoorntje spotte dat druk in en uit een ikea-tas holde van een strandbezoeker terwijl hij 'm plunderde. Hij had er bijvoorbeeld een lekkere verpakking gevonden die hij dan naar buiten toe meenam, om op de boomstam in de zon lekker zijn tongetje overheen te laten gaan. Wij konden er uitgebreid foto's van nemen. Zo schattig. En grappig, want hij haalde echt van alles uit die tas. De schoenen ernaast verraadden dat iemand straks terug zou komen van het surfen en een bende in en rond zijn tas zou aantreffen. En wellicht een dikke, verzadigde eekhoorn.
We vervolgden de rit naar de volgende geplande tussenstop, Cathedral Grove. Hier zou weer een wandelpad te vinden zijn door een eeuwenoud bos, waar onder andere 800 jaar oude reusachtige Douglassparren groeiden. Ook hier waren 2 trails aan weerszijden van de weg. De hoeveelheid geparkeerde auto's gaven wel weg dat het hier nog veel toeristischer zou zijn. Wat ook bleek. Er werden diverse toiletten aangeboden, je werd er onder de voeten gelopen door medetoeristen die er selfies stonden te maken, en er stond zelfs een kerel op een zeer valse viool de Vierjaargetijden van Vivaldi te spelen. Bovendien was de Rainforesttrail die we eerder liepen toch wel een stuk mooier. Ook hier veel enorme bomen, enorme boomwortels en veel mos op alle planten, maar het magische sfeertje ontbrak toch een beetje. De tweede trail van Cathedral Grove aan de andere kant van de weg, was iets rustiger en daarom ook mooier. Hier hoorden we opnieuw een paar raven en bij een doorkijkje naar een mooi meer, zagen we een gek watervogeltje druk bezig met wormpjes opvissen. Hier hebben we een tijdje foto's van staan te maken. Net op het punt dat we daarmee klaar waren stond er een dikke groene pad op ons pad, waar we ook nog een fotoshootje mee hebben gedaan. Op den duur bedachten we ons echter dat we nog een flink eind te rijden hadden, dus vervolgden we onze reis met de Mystery Machine. 
De volgende tussenstop was weer een spontane. Eigenlijk was het meer een plaspauze die we leuk wilden benutten, en even bladeren in de Lonely Planet leverde nog een natuurgebied op met een tuin die door een particulier onderhouden werd. The Milner Gardens, aan de oostkust nabij de plaats Qualicum Beach. Daar zou vast ook wel een wc zijn.
Eenmaal op een keurig parkeerterrein kwamen we bij een serieuze entree waar een dametje (Brits van oorsprong) ons welkom heette, een heel verhaal met ons aanknoopte over links rijden omdat ze zelf jaren geleden in Engeland links reed en ze dacht dat in heel Europa links werd gereden en dat ze het zo knap vond dat wij hier in Canada rechts reden want zij zou echt niet meer anders durven. Dat was een beetje verwarrend maar wel heel schattig. Ze nam ons entreegeld in ontvangst en gaf ons een kaartje met daarop de weg naar the garden shop and the tea room. Wat we overigens niet nodig hadden, want we volgden het pad en de bordjes en waren zo binnen no time bij de shop (de wc) waar Matthijs ook nog koffie met een chocolate cookie kocht, dat we in deze English garden bij de vijver hebben opgedronken en gegeten. En vervolgens vonden we ook zó the tea room, wat geen room was maar een heel huis: een waanzinnig mooi landhuis met uitzicht op zee. Hier hebben we heerlijke groene soep met scones gegeten van Engels bloemetjesservies bij stokoude, keurige dametjes die hier waarschijnlijk hun zomerbaantje hadden of vrijwilligerswerk deden.
Tenslotte hebben we het laatste stuk gereden naar de wildkampeerplek die we op het oog hadden: Apple Point. Ook dit hadden we weer gevonden via internet, en ook hier moesten we over een nog stoffiger maar gelukkig iets minder hobbelig gravelpad als de vorige keer. Het was hier zó stoffig dat alle bermplanten waren bedekt onder een dikke laag beige-grijs stof, zodoende zag alles er lichtbeige uit. We vreesden alweer een beetje voor wat komen ging, maar Apple Point bleek een prachtig plekje tussen de bomen, net ver genoeg van de stoffige weg, en we kozen een geweldige plek met uitzicht op het meer. Verder was het wat meer een "camping", maar dan gratis. Er was wel een wc-hok mét wc-papier, ieder plekje had ook een picknicktafel en een vrachtwagenvelg voor de barbecue, en er stonden nog wat andere kampeerders. Maar het was er reuze rustig op een tekkeltje na dat ons blaffend welkom heette. Op deze plek was in de vorige eeuw kennelijk een houthakkersdorpje, er stonden ca. 500 huizen, rond 1950. Het hout werd per trein en vervolgens stoomboot naar het vaste land gebracht. Maar inmiddels was het dorp helemaal ontmanteld en van de grond is gratis campground gemaakt. Echt een hidden gem, fantástisch!
We zijn vrijwel direct het meer in gegaan om te zwemmen, wat heerlijk was. Er zaten wat andere kampeerders bij het water, aardige Canadezen waar we een praatje mee hebben gemaakt. Zij waren verbaasd dat hier Nederlanders terecht waren gekomen, want de meeste Canadezen wisten dit plekje niet eens te vinden. Ook was er nog een tokkie-achtige familie met een gehandicapte zoon die ook kwam zwemmen, en een dikke dochter met een konijn op haar arm die maar wat graag wilde dat we het beestje kwamen aaien. 
Tenslotte hebben we een kant&klare Jamie Oliver diepvriesmaaltijd opgewarmd, rijst met currysmaak die totaal ontdooid uit de warme koelbox kwam. Bij nader inzien hadden we beter opnieuw gebarbecued gezien het weer en het plekje...